Vuur, techniek en subtiliteit in Shostakovich’ populairste werken

Voor Shostakovich was het erop of eronder toen hij zijn Vijfde symfonie schreef. Hij had al jaren aanvaringen met de Sovjet-gezaghebbers, en nu was Stalins geduld op. Maar met zijn Vijfde oogstte hij triomf zonder voorgaande, bij critici én publiek. Uitwendig marcheert hij in de pas van het regime – letterlijk zelfs, in de hoekdelen. Op een dieper niveau echter haalt hij zijn slag thuis in deze woordenloze uitlaatklep voor het leed van het Sovjet-volk. Net zo populair is Shostakovich’ Eerste pianoconcerto. De bijzondere rol die de componist voor de trompet creëerde is zonder meer uniek, met geregeld verrassende, onverwachte, humoristische en ook parodiërende elementen. Ook al zijn er verwijzingen naar de salonmuziek en de jazz, toch hangt er een waas van melancholie en tragiek over het geheel. De Russische pianist Alexander Melnikov is de ideale solist om dit concerto tot leven te brengen: zijn spel is berucht om de aparte combinatie van vuur, techniek en subtiliteit.