Recital met liederen van John Dowland gewijd aan de liefde, zijn hoop en zijn kwelling.
Dowland, bekend als de eeuwige minnaar, onrustig en melancholisch, met als motto "Semper Dowland, semper dolens... ", drukt in zijn muziek zijn sentimentele pessimisme uit, met alle terughoudendheid en delicatesse van de luit, waarvan de intimiteit hier contrasteert met de smakelijke teksten, vol goedhartigheid.
Hoewel de gitaar tijdens deze avond de luit vervangt, zal de emotie van de melancholische liefde in al haar facetten aanwezig zijn bij dit prachtige duo van artiesten.