Een documentaire film over de inheemse volkeren in Siberië , en hun poging tot culturele overleving, van de Nederlandse cineast Edwin Trommelen, in combinatie met onze traditionele Nieuwjaarsdrink.
Inleiding vooraf door de cineast zelf ; gelegenheid achteraf tot « Vraag en Antwoord ».

Onderwerp
In de Russische deelrepubliek Sakha (Jakoetië), boven de poolcirkel, wonen de Toendra-Joekagieren, een nomadenvolk van rendierhouders. Slechts 63 van hen spreken nog Joekagiers. De aan de Universiteit van Amsterdam verbonden taalkundige Cecilia Odé bezoekt met een zekere regelmaat de Joekagieren om hun taal vast te leggen en te bewaren voor het nageslacht. Buitengewoon wrang is het dat Cecilia zelf ernstig ziek is en niet weet hoe lang zij nog te gaan heeft. In de film praat zij daar openlijk over.

De documentaire
Cecilia Odé is een wetenschappelijk onderzoekster die zich met hart en ziel inzet om de verdwijnende taal en cultuur van de Joekagieren vast te leggen. Door Cecilia tijdens haar werk te volgen toont de film de voor westerlingen volstrekt onbekende levenswijze van de Joekagieren in de bittere kou; zijn er ontroerende momenten zoals de met overgave zingende oudjes en de circa dertig kinderen op school die met zeer beperkt lesmateriaal de taal leren. Dat allemaal tegen de achtergrond van de ijskoude toendra, met rendierkuddes, lasso’s en nomadententen aan een bevroren meer.
Maar de sterkste troef voor deze film is de hartverwarmende vriendschap die Cecilia door de jaren heen met de Joekagieren heeft opgebouwd. Die vriendschap maakt het mogelijk om op ongedwongen manier de gemeenschap binnen te komen en een portret te schetsen van de Joekagieren in het verre Siberië, om hun traditionele levenswijze te laten zien, om met ze te praten over het verdwijnen van hun cultuur en over hun inspanningen om te redden wat er nog te redden valt.
Bande-annonce : http://youtu.be/KfUjw15oyQE