Lazarus ziet zijn kans schoon om deze Russische klepper, van Dostjoweski, te bewerken tot een verontrustend avondje toneel waarin onze dunne laag beschaving niet bestand zal blijken tegen de dierlijke basisbehoeftes waaraan wij mensen zo zwaar onderhevig zijn.

Met als katalysator een in het nauw gedreven prins op de rand van de definitieve stuiptrekking en als speelveld een ghetto van sociaal vastgeroeste burgers in een draaikolk van onderdrukte lust, geldzorgen en een ziekmakend Slavisch opportunisme. Dit alles gekruid met typisch Dostojewskiaanse dilemma's als originaliteit versus veilige middelmaat, vaderlandsliefde versus eigenliefde, familie versus carrière, eeuwige roem versus instant geluk, liefde versus status.

En met de typisch Lazarussische baldadigheid, uiteraard.

Met waarschijnlijk een Russisch mannenkoor. En wellicht met Russische reidansen zoals de 'charawod,' de 'pljaska' (meer bepaald de 'perepljas' waarbij deelnemers mekaar improviserend trachten te overtroeven met virtuoos gestampte ritmes) of een simpele 'slow' (ne plakker, lijk da ze zeggen). Verder met vermoedelijk alweer sloten wodka. En Babouschka's. Ukelele. Brezjnjew. Sergei Bubka. Misschien komt Raspoetin.

Spel Pieter Genard | Ryszard Turbiasz | Charlotte Vandermeersch | Günther Lesage | Koen De Graeve | Dominique Collet.