In Liefde is aardappelen bezoekt Aliona van der Horst na de dood van haar moeder haar Russische familie, omdat ze mede-erfgenaam is van het houten familiehuis op het platteland. Ze spreekt er met haar overgebleven tantes, haar nichten en neef en reconstrueert door die gesprekken, en door oude brieven van haar moeder, het familieverleden. Langzaam maar zeker vormt zich een aangrijpend beeld, niet enkel van dat gruwelijke verleden dat getekend werd door de hongersnood op het platteland in de Stalintijd , maar ook van de wijze waarop ieder van de overlevenden dat verleden probeert te verwerken. Liefde is aardappelen is een zeer persoonlijke film, maar evenzeer is het een document van zijn tijd dat op indringende wijze de ontberingen van de boerenbevolking in de Stalintijd schetst.